architecture

ايوان در زبان فارسي به بخشي از ساختمان گفته مي‌شود که سقف دارد و گاهي تا 3 طرف آن با ديوار احاطه شده اما به هواي آزاد متصل است و در معماري، فضاي نيمه باز ناميده مي‌شود. پس از ورود سبک‌هاي غربي به ساخت و ساز ايران، اسامي فرنگي آن نيز وارد زبان فارسي شد. امروزه ايوان را تراس يا بالکن هم مي‌ناميم اما تفاوت‌هاي ظريفي در معناي لغوي آنها وجود دارد. در زبان انگليسي، تراس به هر بلندي مسطح يا به اصطلاح سکو گفته مي‌شود اما بالكن سطح مرتفع نيمه‌‌باز متصل به وجه خارجي ساختمان است که با ديوار کوتاه يا نرده احاطه مي‌شود و به تعريف ايوان نزديک‌تر است.

ايوان يادآور فضاهاي نيمه باز معماري اقليم گرم و خشک است که در مساجد و خانه‌هاي قديمي ديده مي‌شود؛ سطوح نسبتا بزرگي که مشرف به حياط هستند و به خصوص در فصل تابستان، به عنوان يکي از فضاهاي اصلي بنا استفاده مي‌شوند و مختص معماري ايران و توابع آن هستند اما انواع ديگري نيز در ساير اقليم‌هاي ايران مانند جنوب و شمال ديده مي‌شود که معمولا به نام‌هاي محلي خوانده مي‌شوند مانند «شناشيل» در بندر بوشهر که بالکن‌هايي با تزئينات بسيار زيبا هستند.